 Wysłany: Sob 18:33, 28 Paź 2006 Temat postu: Fan Cziffry Györgya |
|||
Chciałbym tak łatwo rzucić alkohol, papierosy narkotyki i seks z puszystymi Rand alu - duchu Hopkirka |
|||
| Wysłany: Nie 17:59, 22 Paź 2006 Temat postu: |
|
| Jo mom 7 kominów na dómu... Checier/ | |
| Wysłany: Sob 15:24, 21 Paź 2006 Temat postu: |
|
przepchnij komus komin  |
|
| Wysłany: Sob 14:15, 21 Paź 2006 Temat postu: |
|
| khmm jkto inny mówiesz ejj dlaczego sie ukrywacie chodzi mi tylko o drobne streszczenie") | |
| Wysłany: Sob 10:11, 21 Paź 2006 Temat postu: |
|
| niech ci ktos inny stresci tym razem ja jak widze A = 2,6Q * m2 / n * pierwiestek z H to mi sie w glowie kreci | |
| Wysłany: Pią 23:56, 20 Paź 2006 Temat postu: |
|
| on toskopiowa
a ja debilne i nie zrozumiałe teksty rzucam od niechenia ;p |
|
| Wysłany: Pią 22:56, 20 Paź 2006 Temat postu: |
|
 Popieram Redzika ale autorowi postu należa sie wielkie gratulacje za wytrwałość i pomysł. |
|
| Wysłany: Pią 19:55, 20 Paź 2006 Temat postu: |
|
| wybaczcie ale przeczytanie tego wyzej to yuz nawet dla mnie za duze wyzwanie")
mrcel i ty chcesz zostac spamerem popatrz wyzej zagiał cie na całej lini... 
szalek strescisz mi to ?  |
|
| Wysłany: Czw 7:06, 19 Paź 2006 Temat postu: |
|
| tak jest, ma racje likwidowac kopalnie! | |
| Wysłany: Śro 23:54, 18 Paź 2006 Temat postu: |
|
| Rogero???? oczom nie wierze.. |
|
| Wysłany: Śro 23:27, 18 Paź 2006 Temat postu: |
|
| Ej kućfa ja mam filtry, a i Fabryke kominiarzy wybudowałem |
|
| Wysłany: Śro 23:03, 18 Paź 2006 Temat postu: |
|
| nie no to teraz doyebałeś do pieca |
|
| Wysłany: Śro 23:00, 18 Paź 2006 Temat postu: Rozbudowa infrastruktury |
|
| Witam.
Zapewne wiekszość z was nadal rozbudowuje swoje kopalnie, elektrownie, fabryki, stocznie etc. Jak wiadomo owe budynki wyposażone są najczęściej w kominy, dlatego wychodząc na przeciw Waszym oczekiwaniom postanowiłem po krótce omówić kilka przepisów dotyczących kominów. Normy kominiarskie w Europie W praktyce kominiarskiej zwłaszcza przy dokonywaniu opinii, odbiorów i kontroli przewodów kominowych bardzo ważna jest znajomość aktualnych przepisów technicznych i norm. Podstawowym aktem jest Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14.12.1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U.nr 10 z 1995 roku poz.46. Ponadto interesujące nas zagadnienia są określone Polskimi Normami w tym PN-89/B-10425. Przewody dymowe spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze. Wykaz Polskich Norm których stosowanie jest obowiązkowe w budownictwie zawiera Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 24.06.1994 r. /Dz.U.nr 84 poz. 387/. Niezbędną w pracy mistrza kominiarskiego pozycją są "Warunki techniczne wykonania i odbioru kotłowni na paliwa gazowe i olejowe" wydane przez PKTSGGiK - Warszawa 1995. W stosunku do wyrobów i rozwiązań, na które nie ustanowiono właściwych przedmiotowo Polskich Norm, lub rozwiązań nie sprawdzonych w krajowej praktyce i nie mających podstaw w obowiązujących przepisach i Polskich Normach obowiązuje uzyskanie odpowiedniego atestu -aprobaty technicznej. Szczegóły określa Rozporządzenie MGPiB z dnia 19.12.1994 roku w sprawie aprobat i kryteriów technicznych dotyczących wyrobów budowlanych /Dz. U. nr 10 z 1995 roku póz. 48/. Podstawą do wydawania opinii kominiarskich są wyłącznie polskie przepisy i normy. W celach szkoleniowych i informacyjnych przedstawiamy niżej pierwszą część Normy niemieckiej DIN 18 160 T l Przewody kominowe w budynkach mieszkalnych. Prawo budowlane w praktyce Podczas codziennej pracy sporadycznie zdarzają się przypadki różnej interpretacji przepisów ustawy Prawo budowlane. W całym kraju Oddziały Terenowe Korporacji skutecznie współpracują ze służbami państwowego nadzoru budowlanego. Przykładem wzorowej współpracy może być województwo opolskie - siedziba Zarządu Korporacji. Wojewoda Ryszard Zembaczyńskijest żywo zainteresowany wszelkimi działaniami mającymi na celu eliminację zagrożeń wynikających z użytkowania obiektów budowlanych. Niżej publikujemy pismo Głównego Architekta Wojewódzkiego w Opolu z dnia 07 grudnia 1995 roku w tej sprawie, skierowanie do Kierowników Urzędów Rejonowch oraz Urzędów Miast i Gmin województwa opolskiego, (p.p.) Opole, 1995-12-07 lUrząd Wojewódzki w Opolu Wydział Gospodarki Przestrzennej 46-082 Opole, ul. Piastowska 14 skrytka pocztowa 3 tel. 543-518, 524-523 Nr GP-I-055/38/95 W nawiązaniu do pisma nr (GP-1-055/ l/''95 z dnia 13.01.1995 r.. przy którym przesiane zostały materiały dotyczące działalności służb kominiarskich - przekazuję szczegółowe ustalenia dotyczące między innymi współpracy organów Państwowego Nadzoru Budowlanego oraz ministrów kominiarskich dokonane w porozumieniu z Korporacją Kominiarzy Polskich: l/ Zgodnie / art.57 ust. l pkt.3 do /zawiadomienia o zakończeniu0 robót lub wniosku o pozwolenie na użytkowanie inwestor winien między innymi przedłożyć protokół odbioru i sprawdzeń urządzeń kominowych sporządzony przez uprawnionego mistrza kominiarskiego dwukrotnie tj. w stanie surowym oraz po zakończeniu budowy. W razie użytkowania obiektu bez w/w odbioru l bez zawiadomienia oraz wymaganego pozwolenia na użytkowanie /art. 54/ organ nadzoru winien zastosować przepisy karne Prawa budowlanego /art. 93 pkt. 7/ oraz podjąć postępowanie w trybie art. 62 ust. 3 Prawa budowlanego. 2/ W przypadku gdy inwestor zamierza wykonać roboty budowlane związane z przebudową komina bądź polegające na wykonaniu czy zmianie instalacji grzewczej do zgłoszenia lub wniosku o pozwolenie na budowę winien dołączyć między innymi opinię kominiarską dot. możliwości wykonania w/w robót. W razie stwierdzenia, że w/w roboty wykonane zostały samowolnie - o ile nie będą one podlegały przymusowej rozbiórce z art.48 - należy oprócz postępowania karnego podjąć działania w trybie art.51 zadając między innymi protokołu odbioru i sprawdzeń urządzeń kominowych. 3/ W zakresie dot. kontroli stanu technicznego przewodów kominowych /art.62/ obowiązuje instrukcja, z dnia 08.09.1994r. opracowana przez Zarząd Główny Korporacji Kominiarzy Polskich/ przekazana przy cyt. na wstępie piśmie/, zgodnie z którą kontrolę mogą przeprowadzać wyłącznie osoby legitymujące się dyplomem mistrza kominiarskiego. Ponadto przyjęte zostały następujące ustalenia dot. w/w postępowania: - o ile w trakcie kontroli stwierdzone zostaną istotne uchybienia mogące stwarzać zagrożenie bezpieczeństwa - protokół z kontroli przekazany zostanie do właściwego organu nadzoru budowlanego. Z jego ustaleń winno wynikać jakie usterki zostały stwierdzone i w jaki sposób właściciel, zarządca lub użytkownik maje usunąć. Sprawdzenie wykonania tych zaleceń winno być dokonane przez pracowników organu nadzoru budowlanego /art.87, ust. l pkt.b/ z udziałem mistrza kominiarskiego, który przeprowadzał kontrolę. - Jeżeli mistrz kominiarski stwierdzi,że w danym obiekcie w ciągu roku nie przeprowadził określonej art.62 ust. l pkt. l c kontroli /np. wobec odmowy właściciela lub zarządcy/ może przekazać taką informację do właściwego organu nadzoru budowlanego, który zgodnie z art. 89 ust. l winien zażądać od właściciela lub zarządcy dokumentów dot. utrzymania obiektu tj. książki obiektu budowlanego lub protokołu z w/w kontroli /art.64, Brak w/w dokumentów stanowić będzie podstawę do podjęcia postępowania karnego /art. 93 pkt.7/ oraz przewidzianego w art.62 ust.3 Prawa budowlanego. 4/ Zgodnie z przyjętymi zasadami współpracy nadzoru pracownicy organu budowlanego w razie wątpliwości mogą zwracać się o wyjaśnienia do właściwego mistrza kominiarskiego, a w sprawach szczególnie skomplikowanych do Zarządu Korporacji Kominiarzy Polskich w Opolu, ul. Podstawowe wiedomości z zakresu Budownictwa Ogólnego Wycinek temetyki szkoleniowo - egzaminacyjnej czeladników i mistzów kominiarskich Wynikające z zakresu działania, prawa i obowiązki pracowników służby kominiarskiej zazębiają się w pewnej mierze z działalnością resortu budowlanego. Udział w komisjach kolaudacyjnych, dokonywanie odbiorów kominów, opiniowanie urządzeń i konstrukcji związanych z ogrzewnictwem i klimatyzacją wymagają między innymi podstawowego przygotowania i wiedzy ogólnej z zakresu budownictwa i powszechnie stosowanych materiałów budowlanych. Tej dziedzinie wiedzy poświęca się niniejszy artykuł. W pierwszym okresie cywilizacji największą rolę w budownictwie odgrywał materiał naturalny, jak drewno, glina, i kamień. W miarę rozwoju umiejętności technicznych asortyment materiałów stosowanych w budownictwie znacznie się rozszerzył i wzbogacony został wyrobami przemysłowymi. Podziwu godne są budowle powstałe w Egipcie w latach 2900 - 2600 p.n.e. a później Babiloni, Grecji i Rzymie. Wspaniale są też budowle średniowieczne, zwłaszcza kościoły i ratusze gotyckie a później pałace odrodzenia. Dawniejsze budownictwo było sztuką opartą na wielowiekowym doświadczeniu, stale pogłębiającym się z biegiem czasu. Nowoczesne budow-nictwo natomiast posługuje się nauką stosowaną -przede wszystkim mechaniką budowli, pozwalającą w sposób możliwie ścisły wyznaczyć wymiary elementów nośnych konstrukcji oraz nauką o materiałach budowlanych podającą istotne własności techniczne tych materiałów. Budow-nictwo nowoczesne jest zatem dziełem techniki, która umożliwia racjonalne projektowanie i wykorzystanie budowli przy użyciu materiałów budowlanych o własnościach technicznych odpowiadających właściwemu celowi. Obecnie dąży się do wykonywania budowli metodami uprzemysłowionymi, przy których budowa powinna się sprowadzać przede wszystkim do montażu gotowych elementów konstrukcji (prefabrykatów wykonywanych fabrycznie) przy zastosowaniu różnego rodzaju maszyn i urządzeń. Tego typu forma realizacji przyspiesza wykonastwo i zmniejsza wysiłek fizyczny robotników. W wykonywaniu budowli należy uwzględniać zagadnienia fizyki budowlanej, przede wszystkim cieplno-wilgotnościowej i akustycznej. Zagadnienia cieplno-wilgotnościowe dotyczą własności, jakie powinny mieć ściany i stropy, aby w pomieszczeniach zapewnione były odpowiednie warunki zdrowotne - chodzi o to, by uniknąć nadmiernej wilgotności i nie zużywać nadmiernej ilości energii cieplnej do utrzymania wymaganej temperatury. Budynek jest na ogół pewną zamkniętą bryłą geometryczną. Dolne części jego ścian, znajdują się poniżej podłóg najniższych pomieszczeń i przekazujące obciążenia od budynku na grunt noszą nazwę fundamentów. Przegrodami pionowymi są ściany wewnętrzne i zewnętrzne, poziomymi zaś stropy między piętrowe, oddzielające poszczególne kondygnacje. Górnym przykryciem budynku jest dach. Komunikację pionową umożliwia klatka schodowa. Rozróżnia się dwie fazy wykonywania budynku: stan surowy i roboty wykończeniowe. Stan surowy budynku obejmuje wykonanie fundamentów, stropów, ścian, konstrukcji dachu wraz z pokryciem, klatek schodowych, kominów oraz roboty ziemne i izolacyjne. Do robót wykończeniowych zalicza się prace tynkarskie, okładzinowe, posadzkarskie, instalatorkie, urządzenia grzewcze, roboty szklarskie itp. W dobie obecnej dąży się do redukowania robót bezpośrednio na budowie, zastępując je przez montaż gotowych elementów wykonywanych w zakładach przemysłowych. Każdy budynek składa się z konstrukcji i wypełnienia. Konstrukcja budynku obejmuje zespół elementów budowlanych odpowiedniej wytrzymałości, połączonych ze sobą w sposób zabezpieczający od nadmiernych odkształceń i umożliwiający bezpieczne przenoszenie wszelkich możliwych obciążeń oraz przekazywanie ich na grunt. Konstrukcja budynku jest uzależniona od materiału, z którego jest wykonywana, a ponadto od takich czynników jak warunki geograficzne, gospodarcze itp. Ustroje konstrukcyjne najczęściej stosowane w budownictwie można podzielić na pięć podstawowych grup: rozróżnia się budynki ze ścianami masywnymi (nośnymi), budynki szkieletowe, budynki o konstrukcji mieszanej, budynki z elementów wielkowymiarowych (blokowych lub płytowych) oraz budynki z elementów przestrzennych, tj. skrzyń o wymiarach "na pokój" lub na całą szerokość budynku, całkowicie wykończonych wewnątrz i od zewnątrz. Wśród budynków ze ścianami nośnymi można wyróżnić takie, w których obciążenie od stropów przenosi się na ściany podłużne wewnętrzne i zewnętrzne oraz takie, gdzie obciążenie przekazuje się na ściany poprzeczne. Ściany nośne muszą stali przenosić nie tylko ciężar własny, ale i ciężar stropów wraz z ich obciążeniem. Budynki szkieletowe mają zespół elementów pionowych (słupów) i poziomych (belek), dźwigających obciążenia od stropów, ścian i innych elementów. Szkielet ścian może być wykonany w konstrukcji żelbetonowej monolitycznej (wykonanie betonu w formach "na mokro" na budowie) lub prefabrykowanej, w konstrukcji stalowej niekiedy drewnianej. W konstrukcji mieszanej podłużne zewnętrzne ściany budynku wykonane są z cegły, a zamiast ścian wewnętrznych stosuje się konstrukcje ze słupów i belek. W budynkach płytowych zarówno ściany, jak i stropy wykonane są jak płyty o dużych wymiarach. Płyty stropowe i ściany łączy się ze sobą na krawędziach w sposób odpowiednio mocny, tworząc rodzaj skrzyni konstrukcyjnej. Podobnie wykonane są wielkowymiarowe budynki blokowe. Konstrukcje wykonywane są z różnych materiałów. Konstrukcje murowe wykonuje się z cegieł lub bloków: ceramicznych, wapienno-piaskowych, cemento-wych, z kamieni naturalnych, z betonów lekkich (piano - i gazobetonów) oraz z pustaków i bloków gruzowe - i żużlobetonowych. Ponieważ wszystkie te materiały mają małą wytrzymałość na rozciąganie, a stosunkowo dużą na ściskanie, konstrukcje murowe stosuje się zasadniczo do wykonania elementów ściskanych a więc przede wszystkim ścian i stropów. Konstrukcje żelbetonowe utworzone z betonu, to jest mieszaniny kruszywa kamiennego i cementu z dodaniem odpowiedniej ilości wody, w którym rozmieszczone są wiotkie wkładki stalowe w postaci prętów- najczęściej okrągłych. Po stwardnieniu masy betonowej, co w zależności od temperatury, rodzaju konstrukcji i rodzaju użytego cementu następuje w czasie od kilku dni do 4 tygodni, pręty stalowe na skutek dużej przyczepności betonu do stali zespalają się z betonem, tak że te 2 materiały współpracują w przenoszeniu obciążeń. W elementach konstrukcji żelbetowej, np. w belkach, powstają przy obciążeniu siły rozciągające. Przejmują je pręty stalowe odpowiednio rozmieszczone w betonie, podczas gdy siły ściskające przejmuje beton, który ma dużą wytrzymałość na ściskanie. Konstrukcje stalowo-ceramiczne (ceramiczne zbrojone) pracują podobnie, z tą różnicą, że zamiast betonu siły ściskające przejmuje cegła lub pustaki ceramiczne. Konstrukcje zespolone ceglano-żelbetowe są to zespoły muru ceglanego, betonu oraz prętów stalowych, w których zapewniona jest wpółpraca wszystkich materiałów przy czym cegła i beton przejmują siły ściskające, a stal rozciągające. Konstrukcje sprężone struno i kablobetonowe stanowią dalszy postęp w celowej współpracy różnych złączonych ze sobą materiałów. Jeżeli np. betonowy element zginany poddamy najpierw działaniu sil ściskających, czyli sprężaniu, a potem go obciążamy, to we wszystkich przekrojach poprzecznych elementu wystąpią naprężenia ściskające lub co najwyżej nieznaczne rozciągające, które przenieść może bezpośrednio sam beton; umożliwia to użycie do zginanych konstrukcji materiałów o małej wytrzymałości na rozciąganie. W zależności od sposobu sprężania otrzymujemy elementy strunobetonowe lub kablobetonowe. W konstrukcjach strunobetonowych zbrojenie stanowią cienkie druty o dużej wytrzymałości (do 25000kG/cm2), a więc kilkakrotnie większej niż prętów ze zwykłej stali. Druty te naciąga się przed zabetonowaniem elementów. Po zabetonowaniu i stwardnieniu betonu przecina się zbrojenie na czołach elementów, wskutek czego druty dążą do uzyskania długości, jaką miały przed naciągnięciem. Na skutek przyczepności występującej między drutami i betonem zbrojenie, kurcząc się, powoduje powstanie w elemencie siły ściskającej, mniej więcej równej sile naciągu. W konstrukcjach kablobetonowych zamiast oddzielnych drutów stosuje się kable składające się z cienkich drutów. Sprężenie betonu odbywa się tu dopiero po jego stwardnieniu. Kabel przepuszcza się przez uprzednio pozostawione w betonie rurki z cienkiej blachy i po naciągnięciu końca kabla zaciska się w specjalny sposób na czołach konstrukcji, uzyskując ściskanie elementu. Sprężone konstrukcje można wykonywać przy użyciu nie tylko betonu, lecz także ceramiki, stali, mas plastycznych i innych materiałów. Konstrukcje stalowe stosuje się przede wszystkim w budynkach o dużej rozpiętości lub wysokości, a więc szczególnie w budownictwie przemysłowym. W konstrukcjach tych poszczególne elementy łączy się przez nitowanie, spawanie lub klejenie. Do konstrukcji drewnianych zaliczamy: -konstrukcje dachowe, w których poszczególne elementy łączy się na wręby ciesielskie, -konstrukcje inżynierskie dużych rozpiętości, w których elementy łączy się za pomocą łączników. Obecnie w Polsce konstrukcje drewniane stosuje się tylko w bardzo ograniczonym zakresie. Dachy składają się z konstrukcji nośnej i pokrycia. Zależnie od kształtu rozróżnia się: dachy jednospadowe (pulpitowe), dwuspadowe, czterospadowe, mansardowe, uskokowe, naczółkowe, półszczytowe, namiotowe, stożkowe, kopulaste, hełmowe (baniaste) oraz dachy pilaste i wiszące. Ostatnie stosowane są przeważnie jako pokrycia hal przemysłowych. Konstrukcję nośną dachu stanowią: wiązary drewniane, stalowe, żelbetowe, belki kratownice, płyty i łupiny a w wypadku dachów wiszących - liny stalowe. Konstrukcja nośna dachu wykonana z drewna nosi nazwę więźby dachowej a podstawowe jej elementy - wiązarów dachowych. Górne powierzchnie pokrycia dachowego noszą nazwę połaci dachowych, miejsca przecięcia dwóch połaci zwą się narożami - gdy połacie tworzą kąt prosty, a koszami - gdy tworzą kąt rozwarty. Dolna krawędź połaci nazywa się okapem a górna krawędź stanowiąca linię przecięcia dwóch połaci równoległą do do okapu -kalenicą. Nachylenie połaci dachowych jest zależne od warunków klimatycznych i rodzaju pokrycia. Pokrycie dachowe chroni budynek przed wpływami atmosferycznymi oraz stratami ciepła. Rozróżnia się pokrycia ognioodporne (dachówka, blacha, płyty azbesto-cementowe itp.) i łatwopalne (deski, gonty, papa,, słoma itp.). Od materiałów z których wykonany jest dach, zależna jest wielkość spadku połaci dachowych. Im mniej szczelny materiał, tym większy powinien być spadek. Każdy rodzaj pokrycia dachowego wymaga swoistej techniki umocowania oraz odpowiedniego spadku połaci dachowej. Do odprowadzenia wody z dachów służą rynny umocowane przy okapie oraz pionowe rury spadowe montowane do ścian. Szczegółowe warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie regulują Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. (Dz.U. nr 10 póz. 46) oraz stosowne do przedmiotu znormalizowanego Urzędowe Normy Techniczne. Podstawowym obowiązującym w budownictwie aktem prawnym jest Ustawa Prawo Budowlane uchwalona w dniu 7 lipca 1994 r., (Dz. U. Nr 89 póz. 414). Norma DIN 18 160 T1 cz.2 Przewody kominowe w budynkach mieszkalnych (cd.) W celach szkoleniowych i informacyjnych przedstawiamy niżej kolejną część Normy niemieckiej DIN 18 160 Tl Przewody kominowe w budynkach mieszkalnych. Przypominamy , że podstawą do wydawania opinii kominiarskich są wyłącznie polskie przepisy i normy. 5.5. Wysokość 5.5.1. Najmniejsza skuteczna wysokość. Skuteczna wysokość kominów własnych, których przekrój w świetle ustalony został zgodnie z DIN 4705 cz.2 musi wynosić co najmniej 4m. Skuteczna wysokość kominów wspólnych musi przy paleniskach na paliwa stałe oraz paliwa płynne wynosić co najmniej 5m, przy paleniskach na paliwa gazowe co najmniej 4m; jeżeli łączniki posiadają bezpośrednio za króćcem spalin paleniska pionowy odcinek o wysokości co najmniej Im wówczas wysokość skuteczna komina może być mniejsza o 1,5 krotną długość tego pionowego odcinka. Zdanie pierwsze nie dotyczy jednak kominów, do których podłączono większą ilość palenisk przy warunkach wymienionych w rozdziale 5.3.1. ustęp pierwszy, zdania dwa i trzy albo gdy tylko jeden gazowy podgrzewacz wody i tylko jeden gazowy ogrzewacz pomieszczeń podłączono w ten sposób, że w myśl rozdziału 5.3.2. ustęp dwa, zdanie pierwsze uważane są jako palenisko pojedyncze; dla tych kominów należy stosować ustęp pierwszy. Z wymagań DIN 4705 cz.3 wynikają wyższe minimalne wartości skutecznej wysokości kominów wspólnych, które prowadzone są ukośnie, albo do których podłączone są paleniska gazowe, których rura spalinowa posiada pionowy odcinek o długości większej od Im. 5.5.2. Największa skuteczna wysokość. Skuteczna wysokość nie może przekraczać 187,5 krotności a przy kominach murowanych, jednopowłokowych 150 krotności hydraulicznej średnicy przekroju w świetle. Uwaga: Warunek ten jest przy ustalaniu maksy-malnego przekroju w świetle zgodnym z DIN 4705 cz.2 i cz.3 zawsze spełniony. Wskutek wzajemnej, rachunkowej zależności wymaganych wartości dla przekroju w świetle i skutecznej wysokości mógł on już zostać uwzględniony. 5.5.3. Ustalenie wymaganej skutecznej wysokości. Najmniejsza wymagana wysokość komina wynika, przy zgodnym obliczaniu przekroju w świetle, z reguły z wysokości i kształtu dachu budynku jak również z wymagań dotyczących wysokości wylotu komina ponad obrzeża dachów oraz nadbudówek dachowych w bezpośredniej bliskości wylotu komina. Wskutek wzajemnej rachunkowej zależności wymaganych wartości dla przekroju w świetle i skutecznej wysokości mogą przy wyborze pewnych wartości przekroju w świetle podczas oblicznia wymiarów komina zgodnym z DIN 4705 cz.l i cz.2 wyniknąć większe wysokości komina niż to wymagane jest na podstawie zdania pierwszego. jednakże większe wysokości kominów od wysokości wynikających ze zdania pierwszego i drugiego mogą, przy kominach które rozmieszczone i wykonane wykonane wbrew ustaleniom rozdziału 5.9. zdanie trzecie, z reguły nie zapobiegać skutecznie zakłóceniom w pracy komina. Zdania drugie i trzecie dotyczą również kominów, dla których ustalenie wymiarów dokonano w oparciu o DIN 4705 cz.3. 5.5.4. Wysokość komina ponad dach. Wysokość wylotu komina ponad najwyższą krawędź dachu o spadzie większym od 20 stopni musi wynosić co najmniej 0,40m. Odstęp wylotów kominów od powierzchni dachów o spadzie do 20 stopni musi wynosić co najmniej Im. Kominy, które znajdują się bliżej nadbudówek dachowych aniżeli wynosi ich 1,5 krotna wysokość ponad dach muszą wznosić się co najmniej ponad Im powyżej tych nadbudówek. Wyloty kominów nad dachami zaopatrzonymi w balustrady niezamknięte ze wszystkich stron, muszą sięgać co najmniej Im ponad balustrady (dla balustrad dachowych całkowicie zamkniętych patrz rozdział 5.) Uwaga: Zaleca się stosowanie postanowień zdania trzeciego również przy większych odległościach wylotów kominów od nadbudówek dachowych, możliwie aż do odległości odpowiadających 3 krotnej wysokości nadbudówek dachowych ponad dach. 5.6. Izolacja cieplna ścian kominów. 5.6.1. Wymagana oporność przewodzenia ciepła. Oporność przewodzenia ciepła kominów musi zapewnić, że temperatura wewnętrznych powierzchni bezpośrednio poniżej wylotu komina odpowiadać będzie co najmniej temperaturze rosy oparów znajdujących się w spalinach. Dla odcinków kominów znajdujących się ponad dachem lub w zimnych pomieszczeniach odporność przewodze-nia ciepła lica musi odpowiadać przynajmniej II grupie odporności przewodzenia ciepła a przy kominach stanowiących przybudówkę budynku I grupie odporności przewodzenia ciepła; nie dotyczy to przypadku gdy przy uzasadnieniu wystarczającej temperatury wewnętrznej powierzchni komina bezpośrednio poniżej wylotu komina uwzględniono podwyższoną różnicę temperatur pomiędzy wnętrzem komina a przestrzenią zewnętrzną względnie zimnym pomieszczeniem. Jeżeli paleniska i łączniki zapewniają uzyskanie temperatury spalin na wlocie do komina w wysokości przynajmniej 200 stopni C, a przy paleniskach gazowych z palnikami bez dmuchaw co najmniej 160 stopni C wówczas zdanie pierwsze uważa się za spełnione: - dla kominów grupy odporności przewodzenia ciepła I - dla kominów grupy odporności przewodzenia ciepła II z hydrauliczną smukłością nie większą niż 100 oraz - dla kominów grupy odporności przewodzenia ciepła III z hydrauliczną smukłością nie większą niż 50; jeżeli odporność przewodzenia ciepła górnego odcinka komina o długości równej co najmniej 1/4 skutecznej wysokości odpowiada grupie odporności przewodzenia ciepła II wówczas w miejsce liczby 50 można wstawić 75. Zdania jeden i dwa nie dotyczą kominów z blach stalowych, odnośnie których obowiązują zmniej-szone wymagania z uwagi na ich wytrzymałość na korozję spowodowaną spalinami. Dla kominów wspólnych, do których podłączono paleniska odpowiadające DIN 4705 cz.3 wydanie lipiec 1984, rozdział 4.2. ustęp jeden i dwa, wystarczy, że oporność przewodzenia ciepła odpowiadać będzie grupie oporności przewodzenia ciepła III, patrz DIN 4704 cz.3, wydanie lipiec 1984 rozdział 4.4. 5.6.2. Potwierdzenie wystarczającej oporności przewodzenia ciepła. Grupa oporności przewodzenia ciepła komnów musi być, podczas projektowania i wykonania, w każdym przypadku potwierdzona decyzją rejestracyjną wystawioną przez Komitet Normalizacyjny Budownictwa przy DIN Niemieckim Instytucie d/s Normowania oraz Niemieckie Towarzystwo d/s Oznakowani Towarów GmbH (patrz dodatek A); o ile poniżej nie ustalono inaczej, ważność decyzji rejestracyjnej jest określona terminem. Grupy oporności prze-wodzenia ciepła rejestrowane są na podstawie prób wykonanych według DIN 18160 c/. 6 O rejestracji decyduje komisja specjalna Komitetu Normalizacyjnego Budownictwa /2/. W skład komisji specjalnej wchodzą przedstawiciele niżej wymienionych placówek. Przedstawiciele ci proponowani są przez te placówki a wybierani wspólnie przez komisje robocze "Materiały budowlane i elementy budowlane dla kominów domowych" i "Kominy domowe". - jeden przedstawiciel najwyższej krajowej instancji nadzoru budowlanego - jeden przedstawiciel Instytutu Techniki Bu-dowlanej - jeden przedstawicie] Zjednoczenia Związków Rzemiosła Kominiarzy - jeden przedstawicie] Centralnego Związku Dozoru Technicznego - dwóch przedstawicieli uznanych przez nadzór budowlany placówek badawczych dla przepro-wadzania prób przy kominie testowym A w/g DIN 18160 - dwóch przedstawicieli uznanych placówek badawczych dla przeprowadzania prób przy kominie testowym C w/g DIN 18160 cz. 6. Jako dowód grupy oporności przewodzenia ciepła ważne są, na podstawie wystawionej przez Niemieckie Towarzystwo d/s Oznakowania Towarów GmbH według załącznika A, decyzji rejestracyjnej, również stosowne dane: - dla kształtek w/g DIN 18050 cz.l w zgodnych z normą informacjach technicznych dostawy producenta kształtek - dla trójpowłokowych kominów z warstwą izolacyjną i ruchomą powłoką 2/Informacje odnośnie rejestracji udzielają Komitet Normalizacyjny Budownictwa w DIN Niemieckim Instytucie d/s Normowania oraz Niemieckie Towarzystwo d/s Oznakowania Towarów, pod wspólnym adresem Bruggrafenstrasse 1000 Berlin 30 wewnętrzną według rozdziałów 10 do 12, w opisach systemowych z adnotacją kontroli i rejestracji w/g DIN 18147 cz.l - dla kominów wzniesionych z nowych materiałów budowlanych, nowych elementów budowlanych lub nowymi metodami, jednakże nie uregulowano w rozdziałach 10 dół 2, znajdujące się w ogólnych dopuszczeniach nadzoru budowlanego Dla grup oporności przewodzenia ciepła jedno-powłokowych kominów murowanych z kamieni w/ g rozdziału 10.2.1.1. dane w tabeli 2 uważa się za udowodnione; dowody te zostały komisji roboczej "Kominy domowe" komitetu Normalizacyjnego budownictwa podczas uchwalania niniejszej normy przedłożone. 5.7. Szczelność. Kominy winny być już przed obróbką powierzchni, jak tynki i tym podobne, szczelne. Gazoprzepuszczalność kominów nie może, przy statycznym nadciśnieniu 40 Pa przy wewnętrznej powierzchni, przekroczyć wartości 0,003 mYs x m2 (ilość przepływającego powietrza przy tempe-raturze około 20 stopni C). Ściany kominów nie mogą, z wyjątkiem otworów podłączeniowych, otworów do czyszczenia, otworów dla urządzeń powietrza dodatkowego i wentylatorów spalin, posiadać żadnych innych otworów. 5.8. Zachowanie się materiałów budowlanych przy dyfuzji oparów. Odsyłamy nadto do rozdziału 4.10. Zewnętrzne wykładziny i oblicówki z większą opornością na dyfuzję oparów od lica komina muszą być, jeżeli pokrywają komin na dużej powierzchni, tak ułożone, szczególnie w takim odstępie od komina, aby powierzchnia komina była stale dobrze przewietrzana. Nanoszenie zewnętrznych powłok o oporności na dyfuzję oparów większej od lica komina jest na dużych powierzchniach nie-dopuszczalne. 5.9. Układ kominów. Kominy muszą być w budynkach lub przy budynkach tak usytuowane, aby wyloty kominów nie znajdowały się w bezpośredniej bliskości okien i balkonów, szczególnie w budynkach o budowie tarasowej kominy muszą wystawać na zewnątrz z najwyższej części budynku. Wyloty kominów muszą znajdować się co najmniej 50 cm powyżej zamkniętych balustrad dachowych z tym, że balustrady powinny posiadać otwory wentylacyjne zapobiegające gromadzeniu się spalin. Kominy przy lub w budynkach pokrytych dachem o spadzie większym niż 20 stopni muszą być tak usytuowane aby wyloty kominów znajdowały się w pobliżu najwyżej położonej krawędzi dachu. 5.10. Powierzchnia wewnętrzna. Powierzchni wewnętrznych kominów nie wolno pokrywać powłokami, nie dotyczy to powłok, które dopuszcza się w celu zmniejszenia przekroju w świetle. W zakresie wymagań dotyczących właściwości powierzchni odsyłamy do rozdziału 4.2. ostatnie zdanie oraz rozdziału 11.3. 6.0. Dodatkowe wymagania eksploatacyjne. 6.1. Ogólne. Ustalenia rozdziału 6 uzupełniają ustalenia rozdziałów 4.2. do 4.6. oraz 4.12. do 4.13. 6.2. Jednolitość przekroju w świetle. Kominy muszą na całej swej wysokości posiadać nie zmieniony przekrój w świetle pod względem kształtu i powierzchni, nieznaczne zawężenia przekroju u wylotu przez elementy budowlane zabudowane dla ochrony ścian komina przed wdzieraniem się opadów nie powinny budzić obaw. Większe zawężenia przekroju u wylotu kominów, które eksploatowane są przy nadciśnieniu albo posiadają zamontowany u wylotu wentylator spalinowy, są dopuszczalne; patrz 5.4.2. ustęp trzy i cztery. Zdania pierwsze i drugie należy stosować również dla nasad kominowych. tabela 6.3. Otwory do czyszczenia. 6.3.1. Wymogi i usytuowanie. Każdy komin musi posiadać przy swojej podstawie otwór do czyszczenia, otwór ten musi być położony niżej od miejsca podłączenia najniżej usytuo-wanych palenisk co najmniej o 20 cm. Kominy których czyszczenie od strony wylotu jest niemożliwe muszą posiadać na poddaszu albo wyżej dachu dalszy otwór do czyszczenia, kominy prowadzone ukośnie muszą ponadto posiadać po jednym otworze do czyszczenia w pobliżu punktów załamania o ile otwory te konieczne są dla przepisowego czyszczenia. 6.3.2. Minimalna wielkość. otwory do czyszczenia muszą być co najmniej 10 cm szerokie i 18 cm wysokie. Otwory do czyszczenia kominów, których czyszczenie i sprawdzanie wymaga wejścia do wewnątrz (kominy przełazowe) muszą być co najmniej 40 cm szerokie i 60cm wysokie. 6.3.3. Zamknięcia otworów do czyszczenia. Zamknięcia otworów do czyszczenia wymagają znaków jakości na podstawie zarządzenia do krajowych przepisów budowlanych w sprawie znaków jakości. Zamknięcia należy dobierać i zabudowywać odpowiednio do specjalnych ustaleń decyzji jakościowej Instytutu Techniki Budowlanej, na podstawie której znak jakości został przyznany. 6.4. Podwalina. Kominy muszą posiadać podwaliny. Wyjątek stanowią: - kominy dla palenisk eksploatowanych okresowo o nominalnej mocy cieplnej nie przekraczającej 10 kW, w wolnostojących jednokondygnacyjnych budynkach, przeznaczonych dla okresowego przebywania w nich ludzi jako domki wekendowe, schroniska, budy na budowach oraz pomieszczenia mieszkalne na budowie. - Kominy własne dla palenisk gazowych z palnikami bez dmuchaw, których bezpiecznik przepływowy i króciec spalin usytuowane są z jednej strony paleniska w ten sposób, że kominy spalinowe mogą być bez trudności i nie zagrażając przy tym paleniskom gazowym sprawdzane i czyszczone; paleniska muszą być ustawione na najwyższym piętrze w kotłowni albo w pomieszczeniu o takim samym stopniu bezpieczeństwa pożarowego - kominy dla otwartych kominków wolno stojących wewnątrz pomieszczeń 6.5. Urządzenia eksploatacyjne - specjalne. 6.5.1. Wentylatory spalin. Wentylatory muszą być, z uwagi na prze-mieszczalny strumień objętości spalin i wytwarzany wzrost ciśnienia, obliczone i usytuowane zgodnie z podstawowymi wymaganiami, mogą one wytwarzać statyczne nadciśnienie w łącznikach kominowych i przewodach wentylatora jeżeli warunki rozdziału 5.4. ustęp dwa i trzy zostały spełnione i to również w odniesieniu do przewodów łączących wentylatora. W zakresie urządzeń zabezpieczających oraz przekroju w świetle kominów, do których podłączono paleniska na paliwa stałe (patrz rozdział 5.4.2. ustęp czwarty). Wentylatory spalin i przwody łączące muszą być tak usytuowane aby mogły być bez trudności konserwowane; silniki i inne części napędowe nie mogą znajdować się w strumieniu spalin. 6.5.2. Nasady kominowe łącznie z dyszami. Podstawowe wymagania rozdziałów 4.2, 4.5, 4.6, 4.7, i 4.12. dotyczą odpowiednio również nasad kominowych; odstępując od rozdziału 4.6. można jednakże przyjąć szkody powstałe wskutek pożaru sadzy wewnątrz komina w nasadach kominowych o ile stateczność nasad kominowych wskutek tego nie zostanie zagrożona. Odnośnie przekrojów w świetle nasad kominowych patrz rozdział 6.2. Osie nasad kominowych muszą stanowić przedłużenia osi kominów. Zmiana kierunku przepływu spalin u wylotu komina w wolną przestrzeń może nastąpić tylko w przypadku gdy w inny sposób funkcyjności komina nie można zapewnić. Nasady kominów z częściami ruchomymi są niedopuszczalne, nie dotyczy to części uruchamianych w celu czyszczenia komina. W całości zdejmowalne nasady wolno stosować również tylko do tego celu, tego typu nasady dopuszcza się tylko dla głowic kominowych nad dachami płaskimi i tylko wtedy, kiedy podczas czyszczenia kominów mogą być odłożone w sposób niestwarzający niebez-pieczeństwa. Uwaga: Nasady dopuszcza się tylko w przypadku udzielonego odstępstwa od przepisów budowlanych. Dysze wolno umieszczać na kominach w przypadku gdy wskutek tego w kominach i łącznikach nie wystąpi nadciśnienie statyczne w stosunku do powietrza w przyległych pomieszczeniach, albo jeżeli nadciśnienie to jest dopuszczalne. Rozdział 5.4.2. ustęp dwa i trzy dotyczą odpowiednio założenia, że dysze zostały dopuszczone. Dysze winny wydmuchiwać spaliny w kierunku pio-nowym i posiadać taką konstrukcję aby nie wytwarzały nie dopuszczalnego hałasu. Uwaga: Odnośnie wymagań dotyczących izolacji dźwięku patrz DIN 4109 cz. 5 (w chwili obecnej projekt) Nasady kominowe przeznaczone dla poprawy odrywania się strumienia spalin od głowic kominowych (patrz rozdział 8.2.) powinny być w stosunku do grubości lica głowicy komina cienkościenne i poszczególne kominy przedłużać co najmniej o ich hydrauliczną średnicę przekroju w świetle. Nasady te mogą być na stałe powiązane z płytą nakrywającą albo blachą szczelinową głowicy komina (patrz rozdział 10.5.) 6.6. Znakowanie. Kominy do których podłączone są tylko paleniska dla paliw gazowych muszą być przy otworach do czyszczenia oraz przy wylotach kominów oznakowane literą "G" a kominy obłożone w sposób mieszany literami "GR". Znakowarde przy wylotach kominów nie jest konieczne jeżeli kominy nie są czyszczone od strony wylotów. 7.0. Dodatkowe wymagania dla ochrony budynków i ich użytkowników. 7.1. Ogólne. Postanowienia rozdziału 7 uzupełniają postanowienia rozdziałów 4.5., 4.8. i 4.9 na ile wymagają one specjalnych postanowień dotyczących układu kominów, jak również uzupełniają postanowienia rozdziału 4.11. 7.2. Stateczność kominów. Kominy i zespoły kominowe muszą być wznoszone w sposób gwarantujący ich stateczność, w szczegól-ności muszą opierać się na nośnych fundamentach i nośnych elementach budowlanych. Elementy budowlane przenoszące ciężar własny muszą być ogniotrwałe, być wykonane z niepalnych materiałów budowlanych i odpowiednio podparte; dla kominów z ograniczoną odpornością termiczną oraz kominów z blach stalowych o ograniczonych wymaganiach wystarczy, że wymienione elementy budowlane składać się będą z niepalnych materiałów budowlanych. Uwaga: Według zdania drugiego mogą zatem elementy budowlane z materiałów palnych podciągnięte zostać jako elementy usztywniające, pod warunkiem że dotrzymane będą postanowienia rozdziału 7.3. 7.3. Kominy i przylegające elementy budowlane z palnych materiałów budowlanych. Tam, gdzie do kominów na dużych powierzchniach a nie tylko pasmami przylegają elementy budowlane z palnych materiałów budowlanych muszą kominy zachować odstęp co najmniej 5 cm a kominy z blach stalowych o zmniejszonych wymaganiach odstęp co najmniej 40 cm do tych elementów budowlanych, przestrzeń wolna musi być stale dobrze przewietrzana; przy kominach z blach stalowych o zmniejszonych wymaganiach musi być w pełni otwarta. Zdanie pierwsze dotyczy również wykładzin z palnych materiałów budowlanych, jednakże nie tapet bez izolacji cieplnej na kominach, z wyjątkiem kominów z blach stalowych o zmniejszonych wymaganiach. Stropy drewniane belkowe, wiązania dachowe z drewna i podobne, pasmami przylegające do kominów elementy budowlane z palnych materiałów budowlanych muszą posiadać odstęp przynajmniej 5 cm od zewnętrznych powierzchni kominów, jeżeli przestrzeń wolna jest przewietrzana wystarczy odstęp 2 cm. I31a palnych materiałów budowlanych, które tylko na niewielkiej szerokości przylegają pasmami do kominów, jak podłogi, listwy przyścienne i łaty pokrycia dachowego nie wymagany jest żaden odstęp. Przestrzeń wolną pomiędzy wyżej wymienionymi elementami budowlanymi z palnych materiałów budowlanych a blach stalowych o zmniejszonych wymaganiach musi, odstępując od zdania pierwszego i drugiego wynosić conajmniej 40 cm. Wyloty kominów muszą się wznosić ponad niezabezpieczonymi elementami budowlanymi z palnych materiałów budowlanych conajmniej o l m albo musi być zachowany odstęp od tych elementów mierzony w poziomie o szerokości co najmniej 1,5 m; nie dotyczy to odstępu od pokrycia dachowego. Kominy w budynkach z miękkim pokryciem dachowym muszą być wyprowadzone na zewnątrz w kalenicy lub w jej bezpośredniej bliskości i muszą się wznosić ponad nią co najmniej 80 cm; odsyłamy w tym miejscu do wymogów dotyczących przepustów dachowych według ustępu pierwszego zdania pierwszego i określonej tam wymaganej oporności przewodzenia ciepła komina zgodnie z rozdziałem 5.6.1. zdanie drugie. Kominy dla palenisk specjalnych z wyjątkiem przypadków według rozdziału 5.3.6. ustęp drugi zdanie drugie, muszą z uwagi na podstawowe wymagania rozdziału 4.8. zachować w stosunku do elementów budowlanych z palnych materiałów budowlanych większe odstępy aniżeli to wynika z ustępów pierwszego do trzeciego, albo należy zastosować inne dodatkowe środki ochronne. 7.4. Otwory do czyszczenia obok elementów budowlanych z palnych materiałów budowla-nych. Elementy budowlane z palnych materiałów budowlanych jak również meble musza znajdować się w odległości co najmniej 40 cm od otworów do czyszczenia; odstęp 20 cm jest wystarczający jeżeli zastosowana została osłona przeciw promieniowaniu cieplnemu. Podłogi z palnych materiałów budowlanych pod otworami do czyszcenia należy ochronić niepalnymi materiałami budowlanymi, które wystawać powinny do przodu co najmniej 50 cm a na boki co najmniej 20 cm od otworu. Kilka uwag na temat instalowania wkładów kominowych Wiadomym jest, że odejście od ogrzewania pomieszczeń węglem jest koniecznością najbliższej przyszłości. Alternatywą ogrzewań węglowych jest stosowanie oleju opałowego lub gazy jako nośnika energii. Zastosowanie ogrzewania olejowego lub gazowego związane jest z koniecznością uszczelnienia przewodu kominowego i w bardzo wielu przypadkach zmiany jego przekroju (zmniejszenie). Chodzi tu generalnie o dobranie właściwej średnicy przewody do zmniejszonej ilości spalin i ich temperatury. Wyliczeń przekrojów dokonujemy w oparciu o system w/g niemieckiej normy DIN 4705 wychodząc z następujących znanych: moc pieca - kotła, temperatura spalin, średnica przyłącza-czopucha, rodzaj opału, długość przyłącza, parametry istniejącego komina, wysokość czynna komina. Otrzymany wynik gwarantuje właściwą i bezpieczną eksploatację urządzeń grzewczych. Bardzo ważną sprawą jest stosowanie właściwych materiałów do produkcji wkładów kominowych. Wielokrotnie spotykamy się z zamontowanymi rurami kanalizacyjnymi, wyrobami z blach ocynkowanych, aliminium bądź z PCV. Materiały te nie posiadają atestu ITB. Tylko znajomość właściwości fizycznych i chemicznych spalin oraz materiałów, pozwala wybrać właściwy surowiec. W/g norm europejskich, dozwolone jest stosowanie jako przewodów spalinowych wyłącznie blachy niklowo-chromowej z dodatkiem molibdenu i tytanu o symbolu DIN 1.4401-1.4571, natomiast jako rur osłonowych (płaszcz) można również stosować blachy niklowo-chromowe o symbolu DIN 1.4301. Ta stal zwana także "chromonikieliną" lub "kwasówką" nie odpowiada normom dla przewodów dymnych i nie wolno ich stosować. Nie mniej w praktyce wielokrotnie stwierdziliśmy stosowanie tych blach a nawet jeszcze gorszej jakości (próba magnesowa). Stosowanie blach o najwyższej jakości pozwala producentom udzielać wieloletnich gwarancji i zapewnia użytkownikom bezpieczeństwo, oraz chroni substancje budynku przed niszczeniem. Należy tu wyjaśnić, że w procesie spalania oleju opałowego wydziela się między innymi kwas siarkowy a przy spalaniu gazu szczególnie zaazotowanego, kwas azotowy i bardzo duża ilość wody. Problemem naszym jest przekonanie potencjalnych nabywców, że warto zapłacić wyższą cenę ale za urządzenie naprawdę dobre, tym bardziej, że często jakości nie da się ocenić po wyglądzie. Najprostszym sposobem, poza metodą magnesową jest przechowywanie ścinka blachy przez pewien okres w roztworze kwasu. Już po kilku dniach można zaobserwować wypadnięcie struktur, powierzchnia badanej blachy posiada liczne małe dziureczki. Ważnym elementem eksploatacji urządzeń ze stali molibdenowo-tytanowej jest sposób czyszczenia przewodów kominowych. Niedozwolone jest czyszczenie szczotkami z drutu stalowego (żelazo) zaleca się czyszczenie za pomocą szczotek, których gwiazdy wykonane są bądź ze stali kwasoodpomej lub ze specjalnego tworzywa. Na życzenie, firma nasza jest w stanie w/w gwiazdy importować (RFN) i rozprowadzać. Pragniemy poinformować, że Firma nasza posiada wieloletnie doświadczenie w produkcji i montażu elementów kominowych oraz kominów zewnętrznych. Współpracujemy z Firmą OTTEN Schomsteintechnik Gmbh i PAN Schomstechnik z RFN. Służymy doradztwem fachowym. Produkujemy elementy kominowe o bardzo wysokiej jakości oraz terminy realizacji zamówień są stosunkowo krótkie Bezpieczna eksploatacja grzewczych urządzeń gazowych. Warunki jakim winna odpowiadać instalacja odprowadzenia spalin oraz wentylacja nawiewno-wywiewna - aspekty prawne i techniczne. 1. Kominy - określenia, ich podział ze względu na: konstrukcję, funkcję i charakter pracy 2. Wymagania ogólne dla instalacji kominowych 2. l Wymagania dla instalacji odprowadzania spalin dotyczące: materiałów, konstrukcji i funkcjonowania 2.2 Wymagania dotyczące wentylacji grawitacyjnej nawiewne - wywiewnej 3. Wymagania szczegółowe dla kominów 3.1 Uzbrojenie kominów 3.2 Lokalizacja i wyloty kominów 4. Czopuchy uzbrojenie i lokalizacja, przerywacze ciągu, połączenie kotłów w typoszereg, odprowadzenie spalin do wspólnego przewodu 5. Kotłownie - podstawowe wymagania dotyczące, wysokości, kubatury, obciążeń cieplnych 6. Odbiór instalacji kominowych: wentylacyjnych, spalinowych i dymowych 6. l Okresowa konserwacja (czyszczenie) przewodów kominowych 6.2 Okresowa kontrola przydatności eksploatacyjnej przewodów kominowych Bezpieczna i ekonomiczna eksploatacja gazowych urządzeń grzewczych zależna jest od kilku czynników. Najważniejsze z nich to: jakość urządzeń grzewczych wraz z zabezpieczeniami, prawidłowo wykonany projekt, prawidłowa instalacja odprowadzenia spalin, właściwa wentylacja wyciągowo-nawiewna, właściwa lokalizacja urządzeń, a także prawidłowo prowadzone czynności eksploatacyjno-konserwatorskie. W bezpiecznym i ekono-micznym procesie produkcji ciepła, na drodze spalania różnych paliw, jednymi z najwa-żniejszych problemów do rozwiązania są odprowadzenie spalin oraz wentylacja nawiewne wyciągowa,mająca podwójne zadanie. Pierwsze z nich to dostarczenie potrzebnej ilości powietrza do spalenia, oraz drugie to usuwanie z pomieszczenia zanieczyszczeń i zużytego powietrza. 1. KOMIN Komin jest to konstrukcja, stanowiąca integralną część budowli, lub też wolnostojąca murowana, betonowa, metalowa lub inna zawierająca jeden lub więcej pionowych przewodów. ZE WZGLĘDU NA KONSTRUKCJĘ KOMINY DZIELIMY NA : [1][14][15][21] - kominy jednowarstwowe są to takie kominy, których ściana przewodu jest jednorodna np. kominy murowane, ze stali grubościennej, cementowo-szamotowe itp. - kominy wielowarstwowe ściana komina składa się z kilku warstw np. kominy betonowe jako warstwa nośna, z izolacją termiczną i okładziną wewnętrzną odporną na działanie spalin (np. kominy Plewa, Schiedel, Ahrens i inne), kominy ze szlachetnej stali kwasoodpornej w otulinie termoizolacyjnej w płaszczu osłonowym. Do kominów wielowarstwowych należy również zaliczyć najnowocześniejsze konstrukcje LAS przewody współosiowe - gdzie przewód wewnętrzny odprawadza spaliny, a przewód zewnętrzny dostarcza powietrze do spalania - Kominy wewnętrzne - przewody kominowe różnego przeznaczenia grupowane w kominy, prowadzone wewnątrz budynku jako samodzielna konstrukcja nie związana z budynkiem, lub też związana ze ścianą nośną i prowadzona, jako ściana kominowa. - Komin zewnętrzny - komin prowadzony na zewnątrz budynku, może być konstrukcyjnie powiązany z budynkiem, lub też szczególny rodzaj-komin nie związany z budynkiem - wolnostojący. ZE WZGLĘDU NA FUNKCJĘ KOMINY DZIELIMY NA: [1][14][15][21] - dymowe - służą do odprowadzenia spalin od palenisk opalanych paliwem stałym. Spaliny zawierają poza tlenkami gazowymi również pyły i sadzę oraz parę wodną. - spalinowe - służą do odprowadzenia spalin z palenisk gazowych i opalanych paliwem płynnym. - kominy wentylacyjne - nawiewne wyciągowe służą do: dostarczania powietrza koniecznego w procesie spalania, oraz wymiany zużytego powietrza w pomieszczeniu. Efektywna długość komina: to w przypadku kominów dymowego i spalinowego odległość od paleniska aż do jego wylotu. Natomiast komina wentylacyjnego od miejsca włączenia wentylacji do wylotu. ZE WZGLĘDU NA CHARAKTER PRACY ROZRÓŻNIAMY KOMINY: [1][8][14][15] - komin mokry - komin od niskotemperatu-rowych, gazowych kotłów CO, kotłów kondensacyjnych, gdzie temperatura spalin zawarta jest w przedziale 80°C -160°C - komin suchy - komin od palenisk na paliwo stałe, gdzie temperatura spalin wyższa jest niż 160°C - komin pracujący w nadciśnieniu - wtedy gdy ciśnienie wewnątrz komina jest wyższe od ciśnienia zewnętrznego (atmosferycznego). Są to kominy od palenisk z palnikami nadmuchowymi, lub też kominy ze wspomaganiem mechanicznym za pomocą wentylatorów ssących lub nadmuchowych. - komin pracujący w podciśnieniu - wtedy gdy ciśnienie wewnątrz komina jest niższe od atmo-sferycznego. 2. WYMAGANIA OGÓLNE DLA INSTALACJI KOMINOWYCH. [4]|15][8][1][12][5] 2.1 Wymagania dla instalacji odprowadzenia spalin dotyczące: materiałów, konstrukcji i funkcjonowania. Do podstawowych zadań instalacji kominowych należy: a. odprowadzenie spalin z paleniska na zewnątrz do atmosfery, b. dostarczenie powietrza potrzebnego w procesie spalania oraz wymiana zużytego powietrza. Dla zapewnienia prawidłowego działania palenisk, komin powinien zapewnić, określony przez producenta urządzenia grzewczego, minimalny ciąg kominowy. Dla kotłów gazowych z palnikiem atmosferycznym przewody kominowe należy dobierać w sposób zapewniający w trakcie pracy urządzenia grzewczego podciśnienie w kominie zawarte w przedziale l - 15 Pa. Wymiary przewodu spalinowego (długość i przekrój poprzeczny powinne być dobrane w zależności od rodzaju i mocy kotła. Długość komina w istniejących budynkach determinowana, jest w sposób określony w PN-89/B-10425 (patrz pkt. 3) tj. odległość od paleniska do wylotu ponad dach. Przy obliczeniach kominów należy wziąść pod uwagę: wpływ klimatu, wiatr, ciśnienie atmo-sferyczne, wszelkiego rodzaju nieszczelności instalacji kominowej, temperaturę spalin różną od wyliczonej wywołaną powyższymi wpływami. Wysokość komina możemy wyliczyć z wzoru na siłę ciągu komina: h = 9,81H / Yz - Yw gdzie : h - wysokość komina w (m) H - siła ciągu kominowego w (Pa) Yz, Yw ciężar właściwy powietrza i spalin Do wyliczenia przekroju poprzecznego komina możemy użyć starszego, mniej dokładnego wzoru Redtenbachera: A = 2,6Q * m2 / n * pierwiestek z H gdzie: A - przekrój komina Q - wydajność cieplna kotła (KW) n - współczynnik liczbowy zawarty w przedz. 900 - 1880 (drewno 900, gaz, olej 1800, koks 1600) H - wysokość komina w (m) lub też wzoru uproszczonego dla palenisk olejowych i gazowych, gdzie moc paleniska Q podana jest w KW A = 15Q / H Obecnie dla nowoczesnych wysokosprawnych palenisk przekrój komina oblicza się z przepływu spalin m = 0,5:0,65Q / 1000 [kg/s] otrzymując znacznie mniejsze przekroje. Wzór na przepływ spalin: m = 0,5:0,65Q / 1000 gdzie: Q - moc kotła (KW) oraz m = Y * A * V gdzie: Y - ciężar własny spalin w kg/m3, dla gazu 1,27 kg/m3 A - przekrój poprzeczny komina w (m3) V - prędkość strumienia mierzona anemometrem w (m/sek) Traktując m - jako znane ze wzoru 1 wzoru 2 możemy wyliczyć czy przekrój komina został właściwie dobrany (np. przy odbiorze nowej kotłowni) m = Y * A * V → m / Y * V [m2] Na podstawie obliczeń zamieszczonych w DIN 4705 skonstruowano programy komputerowe pomocne przy sporządzaniu wykresów, na podstawie których można w szybki sposób, bez uciążliwych wyliczeń, dobrać właściwe parametry komina. CDN. |
|